%0 Journal Article %T مطالعه تطبیقی "عدم قابلیت استناد" در حقوق ایران و فرانسه %J مجله علمی "حقوق خصوصی" %I دانشگاه تهران %Z 2008-840X %A ایزانلو, محسن %A شریعتی نسب, صادق %D 2013 %\ 01/20/2013 %V 9 %N 2 %P 35-66 %! مطالعه تطبیقی "عدم قابلیت استناد" در حقوق ایران و فرانسه %K عدم قابلیت استناد %K اشخاص ثالث %K ضمانت اجرا %K استناد ناپذیری %K حقوق فرانسه %R 10.22059/jolt.2013.35159 %X "عدم قابلیت استناد" یکی از وضعیت‏های اعمال حقوقی است. قدر مشترک همة اعمال غیرقابل استناد، "اعتبار" میان طرفین عمل حقوقی و "بی‏اعتباری" نسبت به تمام یا برخی از اشخاص ثالث است. در حقوق ایران، مصادیق پراکنده‏ای از این مفهوم به‏چشم می‏خورد. با وجود این، گاهی مرز "عدم قابلیت استناد" با دیگر مفاهیم مشابه در می‏آمیزد. مصادیق نیز گاهی از دیده‏ها پنهان مانده‏اند. از این‏ها گذشته، به تدوین "قاعده‏ای عمومی" نیاز است تا با بهره‏گیری از احکام پراکنده، راهنمای موارد مبهم باشد و در سکوت قانون به‏کار آید. عمده مشابهت‏ها، با "عدم نفوذ" و "بطلان نسبی" است. بیشترین مصداق‏ها نیز در سه شاخة حقوق مدنی و تجارت و مالکیت فکری قابل مشاهده‏اند. هم‌چنین، در زمینة "تأثیر انگیزه"، "گسترة مفهوم شخص ثالث"، "نوع عمل حقوقی"، "تأثیر معاملات متعاقب"، "وضعی یا شخصی بودن"، "اثر قهقرایی"، می‏توان قواعدی عمومی پایه‏ریزی کرد. از آنجا که این مفهوم از حقوق فرانسه به حقوق ما راه پیدا کرده است، مطالعة کنونی جنبة تطبیقی با حقوق فرانسه دارد. %U https://jolt.ut.ac.ir/article_35159_398ad979205ce98cbb0a722bc9e8cebb.pdf