Status of Principle of Freedom of Evidence in Commercial Claims from the Perspective of Iranian and French Law

Document Type : Research Article

Author

Assistant Professor, Department of Law, Imam Reza International University, Tehran, Iran

Abstract

The principle of freedom of evidence in commercial claims, has established its status in law of some countries such as France, considering the fundamental requirements such as speed and ease of proceedings and the consideration of characteristics of business in the proceedings. This principle indicates that in commercial cases, a claim can be proven by any means, without any limitations in their ability to prove, such as testimony, invoices, purchase orders or emails etc.. The principle of freedom of evidence abandons two pillars of the system of the preuve légale (admissible determined types of evidences and limited probative value of some of them) and establishes a different evidence system for commercial law. However, it seems unnecessary in Iranian law to establish the principle, due to elimination of limitations set on probative value of testimony and presumptions after Islamic Revolution of Iran and use of capacities of legal establishments such as the presumptions and the judge knowledge. This point of view makes it necessary to engage expert judges that are familiar with business affairs in the judiciary more than ever.

Keywords

References

1. جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1357). دایرة‌المعارف حقوق مدنی و تجارت، تهران، بنیاد راستاد.
2. جمعى از مؤلفان (1387)‌. همراه با دائرة‌المعارف فقه اسلامى (اثبات)، فقه اهل بیت علیهم ‌السلام (فارسى)، قم، مؤسسة دایرة‌المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت(ع)، ج ‌56.
3. دمیرچیلی، محمد؛ علی حاتمی، محسن قرائی (1387). قانون تجارت در نظم حقوقی کنونی، چ 7، تهران، میثاق عدالت.
4. شمس، عبدالله (1383). آیین دادرسی مدنی، چ 3، تهران، دراک، ج 2.
5. ــــــــــــــ (1384). آیین دادرسی مدنی، تهران، دراک، ج 3.
6. صادقی‌نشاط، امیر (1393). «اعتبارسنجی اسناد الکترونیک»، پژوهش حقوق خصوصی، د 3، ش 8، صص 46ـ 61.
7. قاسمی، محسن (1388). شکل‌گرایی در حقوق مدنی، تهران، میزان.
8. کاتوزیان، ناصر (1382). مقدمة علم حقوق و مطالعه در نظام حقوقی ایران، چ 31، تهران، شرکت سهامی انتشار.
9. ـــــــــــــــــــــ (1385). نظریة عمومی تعهدات، چ 3، تهران، میزان.
10. ـــــــــــــــــــــ (1387). اثبات و دلیل اثبات، چ 4، تهران، میزان، ج 2.
11. کریمی، عباس؛ مجید پوراستاد (1385). «استجواب در دعاوی مدنی»، مجلة دانشکدة حقوق و علوم سیاسی (دانشگاه تهران)، ش 74، صص 297ـ 347.
12. متین دفتری، احمد (1381)، آیین دادرسی مدنی و بازرگانی، (مجموعه تک جلدی) جلد دوم، چاپ دوم، تهران، انتشارات مجد.
13. موسویان، سید ابوالفضل (1384). «قلمرو حجیت علم دادرس در فقه»، مقالات و بررسی‌ها، د 38، ش 3، شمارة پیاپی 856.
14. مؤمن‌قمی، محمد (1416 ق). «حجیت علم دادرس»، فقه اهل بیت علیهم ‌السلام، قم، ‌مؤسسة دایرة‌المعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بیت علیهم‌ السلام، ج 30.
15. De Juglart, M. et  Ippolito, B. (1988). Traite de droit commercial, Tome 1, 4eéd, Paris, Montchrestien.
16. Dekeuwer-Défossez, F. (1990). Droit commercial, Paris, Montchrestien.
17. Jauffret, A. (1989). par: Mestre, J., Droit commercial (manuel), 19eéd., Paris, L.G.D.J.
18. Legeais, D. (2009). Droit commercial et des affaires, 18eéd., Paris, Sirey.
19. Piedelièvre, Stéphane (2008). Actes de commerce, commerçants, fonds de commerce (cours), 6eéd, Paris, Dalloz.
20. Ripert, G. & Roblot, R. (1991). Traite de droit commercial, Tome 1, 14eéd, Paris, L.G.D.J.
21. https://www.courdecassation.fr/publications_26/rapport_annuel_36/rapport_2012_4571/livre_3_etude_4578/partie_3_modes_preuve_4585/liberte_quant_4587/droit_actes_26223.html.
http://actu.dalloz-etudiant.fr/a-la-une/article/le-commencement-de-preuve-par-ecrit-une-preuve-qui-peut-etre-parfaite/h/fa7fad927d02485d6cb6bbaf58c18acf.
 
Private Law
Volume 16, Issue 2
October 2019
Pages 463-481

Files

Share

How to cite

Statistics